Imieniny Dawida - kiedy wypadają?

Dawid może obchodzić swoje imieniny w dniach: 1 marca 20 maja 24 maja 26 czerwca 14 lipca 15 lipca 29 grudnia

Patroni Dawida

Dawid, król Izraela

Znany ze Starego Testamentu syn Jessego. Początkowo był pasterzem owiec, jednakże przypadkowo trafił do armii żydowskiej. Tam zdecydował się odpowiedzieć na wyzwanie olbrzyma, siłacza Goliata, którego ostatecznie pokonał w bardzo prosty sposób, za pomocą karmienia wypuszczonego z procy. W ten sposób został mężem córki króla Saula. Jego teść, zazdrosny o uznanie, którym cieszył się Dawid wśród poddanych, próbował go kilkakrotnie zgładzić. Po śmierci Saula Dawid został początkowo okrzyknięty królem jednego z największych pokoleń Izraela, czyli Judy. Potem walczył o całkowitą władzę z prawowitym synem Saula, Iszbaalem, i walkę tę wygrał. Jako król Izraela zwyciężał kilkakrotnie w wojnach, sukcesywnie powiększając zakres ziem swojego państwa, które było największe w historii. To właśnie król Dawid uznał Jerozolimę za stolicę Izraela oraz ośrodek religijny, a sam osiadł na Syjonie. Był uwielbiany przez swoich poddanych przede wszystkim z uwagi na sprawiedliwość, którą otaczał ludzi, a także zjednoczenie narodu. Prócz tego, że doskonale sprawdził się jako władca, umiłował sobie sztukę – grał na harfie. Chrześcijanie uznają go za autora biblijnych Psalmów.

Św. Dawid, biskup Menevii

Uważany jest za jednego z patronów swoich imienników. Żył w VI i VII wieku. Urodził się w rodzinie o pogańskich korzeniach, bardzo zamożnej, mieszkającej w Walii. Zainteresował się Pismem Świętym, przez co został zakonnikiem i pustelnikiem. Szerzył wiarę chrześcijańską w swoich terenach, ale powszechnie znany stał się w czasie synodu w 560 roku, kiedy otrzymał również nowo powstałe biskupstwo w Menevii. To uczyniło go nie tylko pierwszym biskupem i arcybiskupem Walii, ale również patronem jego państwa.

Św. Dawid, król szkocki

Żyjący na przełomie XI i XII wieku syn króla Malkoma III i Małgorzaty Szkockiej, uznanej potem za świętą. Od 1124 roku był królem szkockim, uwielbianym przez poddanych z uwagi na swoją dobroć oraz miłosierdzie. Znany jest w Szkocji przede wszystkim z faktu zakładania wielu klasztorów i zakonów oraz szerzenia kościoła.

Znaczenie imienia Dawid

Dawid to imię męskie odznaczające się przede wszystkim pochodzeniem biblijnym. Jego rodowód bierze się z języka hebrajskiego. Zależnie od tłumaczenia, oznaczać może dowódcę, opiekuna, ale również ukochanego. W Polsce imię to przybyło wraz z narodem żydowskim już w XIII wieku, a z czasem rozpowszechniło się i jest nadawane bez patrzenia na tę tradycję religijną.

Jaki jest Dawid?

Dawid już jako dziecko postępuje zgodnie ze swoją godnością i wysoko ceni swój własny honor. Jednocześnie w dorosłym życiu może ujawnić się w jego postępowaniu doza niewiary we własne umiejętności oraz niskie poczucie wartości, które sprawiają, że Dawid o wiele gorzej radzi sobie w pracy zawodowej. Z kolei pod koniec życia odzywają się w nim pokłady mądrości oraz sprawiedliwości, dlatego jest ceniony przez otoczenie jako wyrocznia, mentor oraz arbiter we wszelkich sporach. Dawid jest bardzo energiczny w działaniu, przez co w życiu zawodowym trudno jest mu trzymać się jednej posady. Szybko zmienia zdanie na temat miejsca zatrudnienia, jeśli tylko czuje, że się nudzi, a praca nie sprawia mu satysfakcji. Niezwykłe połączenie wywodzące się zarówno z talentów twórczych, jak również i umysłu ścisłego daje mu ciekawą perspektywę rozwoju. Jeśli uwierzy w swoją sporą inteligencję, to jest w stanie osiągnąć wiele. Często jednak nie kieruje się samą ambicją postrzeganą w taki sposób według innych, a swoim prywatnym, niezrozumiałym dla postronnych planem na życie. To może spowodować, ze jego decyzje są absurdalne dla otoczenia – on jest precyzyjny, staranny oraz chętnie realizuje postawione sobie cele. W życiu towarzyskim Dawid jest bardzo aktywny i wesoły, ale jednocześnie często odzywa się jego skrywane, niskie poczucie własnej wartości połączone z dumą. To sprawia, że Dawid czasami czuje się obrażony w sytuacjach, które miały być żartem albo w ogóle nie dążyły do jego urażenia. Doskonale czuje się jako doradca, często nawet nieproszony, co wywołuje w nim frustrację z powodu braku docenienia jego starań. Uwielbia być w centrum zainteresowania i stara się zawsze imponować otoczeniu, przez co podkreśla swój egocentryzm. W takich chwilach może być niesprawiedliwy, bo patrzy przede wszystkim na swoje szczęście i swoje potrzeby. Jest w stanie zachować zimną krew w kryzysowych sytuacjach, ale jednocześnie łatwo obudzić w nim narcyzm, jeśli jest za bardzo doceniany. W życiu rodzinnym i miłości Dawid pokazuje swoją twórczą naturę, ale najlepiej czuje się w związkach dających mu swobodę działania. Dobrze czuje się nawet wówczas, gdy jest samotny. Gdy znajdzie sobie obiekt westchnień, dąży do roztoczenia nad nią opieki, która może czasami być zbyt toksyczna. W sytuacjach intymnych jest bardzo namiętny i ma sporo sił witalnych, co przekłada się na jego aktywność seksualną. W związku jednak musi trafić na zdecydowaną, a przy tym działająca z wyczuciem kobietę, która nie zrazi go do siebie, ale nie pozwoli mu być pępkiem świata i będzie nieco studzić jego zapał, nie wywołując na wierzch niskiego poczucia wartości.