Imieniny Dawida - kiedy wypadają?

Dawid może obchodzić swoje imieniny w dniach: 1 marca 20 maja 24 maja 26 czerwca 14 lipca 15 lipca 29 grudnia

Patroni Dawida

---

Historia naszej czytelniczki

---

Dawid, król Izraela

Znany ze Starego Testamentu syn Jessego. Początkowo był pasterzem owiec, jednakże przypadkowo trafił do armii żydowskiej. Tam zdecydował się odpowiedzieć na wyzwanie olbrzyma, siłacza Goliata, którego ostatecznie pokonał w bardzo prosty sposób, za pomocą karmienia wypuszczonego z procy. W ten sposób został mężem córki króla Saula. Jego teść, zazdrosny o uznanie, którym cieszył się Dawid wśród poddanych, próbował go kilkakrotnie zgładzić. Po śmierci Saula Dawid został początkowo okrzyknięty królem jednego z największych pokoleń Izraela, czyli Judy. Potem walczył o całkowitą władzę z prawowitym synem Saula, Iszbaalem, i walkę tę wygrał. Jako król Izraela zwyciężał kilkakrotnie w wojnach, sukcesywnie powiększając zakres ziem swojego państwa, które było największe w historii. To właśnie król Dawid uznał Jerozolimę za stolicę Izraela oraz ośrodek religijny, a sam osiadł na Syjonie. Był uwielbiany przez swoich poddanych przede wszystkim z uwagi na sprawiedliwość, którą otaczał ludzi, a także zjednoczenie narodu. Prócz tego, że doskonale sprawdził się jako władca, umiłował sobie sztukę – grał na harfie. Chrześcijanie uznają go za autora biblijnych Psalmów.

Św. Dawid, biskup Menevii

Uważany jest za jednego z patronów swoich imienników. Żył w VI i VII wieku. Urodził się w rodzinie o pogańskich korzeniach, bardzo zamożnej, mieszkającej w Walii. Zainteresował się Pismem Świętym, przez co został zakonnikiem i pustelnikiem. Szerzył wiarę chrześcijańską w swoich terenach, ale powszechnie znany stał się w czasie synodu w 560 roku, kiedy otrzymał również nowo powstałe biskupstwo w Menevii. To uczyniło go nie tylko pierwszym biskupem i arcybiskupem Walii, ale również patronem jego państwa.

Św. Dawid, król szkocki

Żyjący na przełomie XI i XII wieku syn króla Malkoma III i Małgorzaty Szkockiej, uznanej potem za świętą. Od 1124 roku był królem szkockim, uwielbianym przez poddanych z uwagi na swoją dobroć oraz miłosierdzie. Znany jest w Szkocji przede wszystkim z faktu zakładania wielu klasztorów i zakonów oraz szerzenia kościoła.

Znaczenie imienia Dawid

Dawid to imię męskie odznaczające się przede wszystkim pochodzeniem biblijnym. Jego rodowód bierze się z języka hebrajskiego. Zależnie od tłumaczenia, oznaczać może dowódcę, opiekuna, ale również ukochanego. W Polsce imię to przybyło wraz z narodem żydowskim już w XIII wieku, a z czasem rozpowszechniło się i jest nadawane bez patrzenia na tę tradycję religijną.

Jaki jest Dawid?

Dawid już jako dziecko postępuje zgodnie ze swoją godnością i wysoko ceni swój własny honor. Jednocześnie w dorosłym życiu może ujawnić się w jego postępowaniu doza niewiary we własne umiejętności oraz niskie poczucie wartości, które sprawiają, że Dawid o wiele gorzej radzi sobie w pracy zawodowej. Z kolei pod koniec życia odzywają się w nim pokłady mądrości oraz sprawiedliwości, dlatego jest ceniony przez otoczenie jako wyrocznia, mentor oraz arbiter we wszelkich sporach. Dawid jest bardzo energiczny w działaniu, przez co w życiu zawodowym trudno jest mu trzymać się jednej posady. Szybko zmienia zdanie na temat miejsca zatrudnienia, jeśli tylko czuje, że się nudzi, a praca nie sprawia mu satysfakcji. Niezwykłe połączenie wywodzące się zarówno z talentów twórczych, jak również i umysłu ścisłego daje mu ciekawą perspektywę rozwoju. Jeśli uwierzy w swoją sporą inteligencję, to jest w stanie osiągnąć wiele. Często jednak nie kieruje się samą ambicją postrzeganą w taki sposób według innych, a swoim prywatnym, niezrozumiałym dla postronnych planem na życie. To może spowodować, ze jego decyzje są absurdalne dla otoczenia – on jest precyzyjny, staranny oraz chętnie realizuje postawione sobie cele. W życiu towarzyskim Dawid jest bardzo aktywny i wesoły, ale jednocześnie często odzywa się jego skrywane, niskie poczucie własnej wartości połączone z dumą. To sprawia, że Dawid czasami czuje się obrażony w sytuacjach, które miały być żartem albo w ogóle nie dążyły do jego urażenia. Doskonale czuje się jako doradca, często nawet nieproszony, co wywołuje w nim frustrację z powodu braku docenienia jego starań. Uwielbia być w centrum zainteresowania i stara się zawsze imponować otoczeniu, przez co podkreśla swój egocentryzm. W takich chwilach może być niesprawiedliwy, bo patrzy przede wszystkim na swoje szczęście i swoje potrzeby. Jest w stanie zachować zimną krew w kryzysowych sytuacjach, ale jednocześnie łatwo obudzić w nim narcyzm, jeśli jest za bardzo doceniany. W życiu rodzinnym i miłości Dawid pokazuje swoją twórczą naturę, ale najlepiej czuje się w związkach dających mu swobodę działania. Dobrze czuje się nawet wówczas, gdy jest samotny. Gdy znajdzie sobie obiekt westchnień, dąży do roztoczenia nad nią opieki, która może czasami być zbyt toksyczna. W sytuacjach intymnych jest bardzo namiętny i ma sporo sił witalnych, co przekłada się na jego aktywność seksualną. W związku jednak musi trafić na zdecydowaną, a przy tym działająca z wyczuciem kobietę, która nie zrazi go do siebie, ale nie pozwoli mu być pępkiem świata i będzie nieco studzić jego zapał, nie wywołując na wierzch niskiego poczucia wartości.

---

---

---