Numerologia - czym jest i jak obliczyć swój numer?
Jak to wszystko się zaczęło?
Początki numerologicznych praktyk sięgają 10 tysięcy lat wstecz. Wiedzą o symbolice liczb posiłkowano się już w starożytnym Egipcie oraz w Babilonii. Gwałtowny rozwój numerologii zawdzięczamy Pitagorasowi – temu samemu naukowcowi, który stworzył teorie fundamentalne dla współczesnej matematyki. Pitagoras zdawał sobie sprawę, w jak ogromny sposób liczby determinują otoczenie i rozumiał, że dzięki nim nie tylko da się wszystko zmierzyć, ale i można odczytać rzeczy na pozór niepoznawalne. Numerologia zawdzięcza też wiele kabale i żydowskim mistykom, którzy byli przekonani, że Jahwe skrył w Piśmie Świętym tajemny szyfr świata. Wedle gematrii każda litera alfabetu posiada określoną wartość liczbową. Dokładnie to samo przekonanie leży u podstaw dzisiejszej numerologii. Jej współczesną fazę zainicjowała L. Dow Balliett (Sarah Joanna Dennis) wraz z innymi amerykańskimi badaczami. To ona skrupulatnie opisała wszystkie liczby, jakie wynikają z alfabetu, uwzględniając przy tym rozróżnienie na samogłoski i spółgłoski. Obecnie obserwujemy znaczący wzrost zainteresowania numerologią i jej wpływem na życie codzienne.
Określenie frekwencji człowieka
Wszystko, co istnieje we Wszechświecie, wibruje swoją określoną frekwencją. Właśnie odnajdując skalę owej wibracji zyskujemy możliwość ustalenia właściwości danego przedmiotu bądź osoby; potrafimy też określić związane z owym zjawiskiem energie. Numerologia pozwala na określenie głównej frekwencji człowieka na podstawie jego imienia oraz daty urodzenia. Tym samym analiza numerologiczna okazuje się niewyczerpanym źródłem informacji o charakterze i osobowości konkretnych ludzi. Jednocześnie trzeba pamiętać o tym, że nic nigdy nie jest czarno-białe. Pojedyncze dane nie wystarczą, żeby w pełni zrozumieć człowieka; konieczne jest skonstruowanie pełnego obrazu z jak największej ilości znaków. Dlatego dobrze jest korzystać z dodatkowych dziedzin ezoterycznej wiedzy takich jak horoskop czy tarot. Nie przeczą one numerologii, za to stanowią jej doskonałe uzupełnienie. Zresztą, tę samą zasadę warto odnieść także do samej numerologii. Jednej osobie możemy przyporządkować kilka liczb – dopiero ich wzajemna wibracja złoży się na pełnowymiarowy obraz. W końcu ludzie urodzeni tego samego dnia nie są jeszcze tacy sami (choć posiadają pewne cechy wspólne). Oprócz numerów związanych z datą narodzin i imieniem należy wziąć pod uwagę także inne liczby, które mają mocny wpływ na życie danego człowieka. Przykładowo – osoba, która mieszka pod numerem 9, była 9. w szkolnym dzienniku i ma największe szczęście w 9. dniu miesiąca z pewnością intuicyjnie wyczuje, że ten konkretny numer jest dla niej najbardziej istotny. Wtedy warto wziąć pod uwagę nie tylko wibrację z daty urodzenia i imienia, ale i ową natrętną dziewiątkę – mało tego, należy jej przypisać najważniejsze znaczenie. Umiejętność dostrzegania liczb ważnych dla naszego życia może być dla nas bardzo przydatna. Wszystko, co musimy zrobić, to otworzyć umysł i chłonąć informacje, które bez ustanku przesyła nam Wszechświat.Numerologia – jak obliczyć?
Skoro numerologia zakłada, że numery mają ogromne znaczenie, pozostaje nam ustalić, jak obliczyć swoją własną liczbę. Najprościej jest zidentyfikować swoją liczbę w oparciu o datę narodzin. Możemy to zrobić na dwa sposoby – albo dodawać każdą cyfrę z osobna, albo całe liczby w dniu i miesiącu. Cyfry dodajemy do aż do momentu, w którym uzyskamy wynik od 1 do 9. Jedyny wyjątek od tej reguły stanowią tzw. liczby mistrzowskie, składające się z dwóch takich samych cyfr (a zatem: 11, 22, 33 itd.) – w tym wypadku nie sumujemy ich, ale pozostawiamy je właśnie w takiej podwójnej postaci. Oto prosty przykład, objaśniający dwie metody dla tej samej daty: 14.06.1985 = 1+4+0+6+1+9+8+5=34=3+4=7 14.06.1985 = 14+0+6+1+9+8+5=43=4+3=7 Jak widać, oba sposoby doprowadzą nas do tego samego wyniku. Jak już wspominaliśmy, znaczące cyfry ukryte są wszędzie, a hebrajska tradycja nauczyła nas, że możemy je odczytywać także w słowach. Cała sztuka polega na przydzieleniu kolejnym literom alfabetu (od A do Z) cyfr od 1 do 9. Poszczególne litery danego imienia należy zatem skonwertować do liczb, a następnie dodać. Pod spodem prezentujemy tabelę, która pozwoli na odczytanie 26 liter alfabetu: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z Sprawdźmy, jak przedstawia się sytuacja w przypadku nazwiska Jan Kowalski. Najpierw przełóżmy poszczególne litery na cyfry, a później dodajmy je do siebie. Działanie powinno wyglądać następująco: 1 + 1 + 5 + 2 + 6 + 5 + 1 + 3 + 1 + 2 + 9 = 36 = 3 + 6 = 9 Często można usłyszeć sceptyczne głosy dotyczące numerologii. Niedowiarkowie wskazują na to, cyfra wynikająca z daty urodzin oraz z analizy imienia i nazwiska powinna być taka sama. W rzeczywistości jest dokładnie odwrotnie: dopiero wzięcie pod uwagę obu liczb daje efektywne rezultaty. Jan Kowalski urodzony 14 czerwca 1985 powinien kierować się zarówno wskazówkami dla numerologicznych siódemek, jak i dziewiątek. Dzięki prostym formułom matematycznym zastosowanym do uzyskanych w ten sposób liczb, numerolog może wyprowadzić około 20-30 modyfikacji podstawowych elementów. Oszacowanie owych zmiennych umożliwia dokładną, wręcz kompletną analizę charakteru. Połowa informacji wynika z daty urodzenia, a połowa z imienia danej osoby. Poniżej przedstawiamy jedynie ogólne charakterystyki poszczególnych liczb – chcąc uzyskać więcej informacji, koniecznie kliknij w odpowiedni odnośnik.1 – jedynka
Jedynka to tzw. element męski, czyli Yang. Symbolem numerologicznej jedynki jest ciągła linia. Wskazuje ona na jednolitość osobowości oraz ego, a także na jednostajną energię działania. Cyfra jeden budzi skojarzenia ze słońcem oraz z ogniem. Wyraża nie tylko integralność, ale i odwagę, ambicje, twórczość, dumę, entuzjazm, autorytet, inteligencję, niezależność, indywidualizm, determinację, pasję i przedsiębiorczość. Nie mniej ważne są pozostałe wibracje owej liczby, w tym zdolność kierowania innymi, inicjatywę, pomysłowość, przebojowość, siłę i chęć samorozwoju. Numerologiczne jedynki są uparte i szczere. Ponieważ zależy im, żeby być podziwianymi i kochanymi, trudno znoszą krytykę. Jeśli wibrują pozytywnie, odnoszą materialny sukces i czują się spełnione. Co do negatywnych aspektów, na pierwszy plan wysuwają się zarozumiałość i wybuchowy temperament. Towarzyszą im egoizm, karierowiczostwo, skłonność do cynizmu,manipulacji i tyranii, lenistwo, przesadzone marzycielstwo, żądza władzy oraz izolacja (samotność z wyboru). Wibrując negatywnie, jedynki wykazują braki w umiejętności współpracy, kochania, a nawet słuchania. Stąd prosta droga do utraty poczucia bezpieczeństwa i do kryzysu emocjonalnego.
2 – dwójka
Dwójkę wiążemy z energią żeńską (Yin), wodą, księżycem i dualistyczną naturą; symbol tego numeru to przerywana linia. Numerologiczne dwójki są towarzyskie, ale i nieśmiałe. Skromne, wrażliwe, emocjonalne, niepewne swoich możliwości, lubią wykonywać polecenia i mają ogromną potrzebę dawania pomocy i miłości. Są oddanymi partnerami w związkach i w pracy. Dobre, gościnne, uprzejme, tolerancyjne, cierpliwe, pełne harmonii i taktu, ochoczo podejmują się współpracy. Dwójki niosą spokój, są zdolne do poświęceń i adaptacji. Kiedy wibrują negatywnie, mogą przejawiać zbytnią uczuciowość, nieśmiałość, naiwność, niepewność, obojętność, zmienność, pamiętliwość i hipokryzję. Bywa, że dwójki są służalcze, za bardzo uległe, przywiązane do przeszłości i zależne od innych. Stąd biorą się się ich problemy w związkach i innych relacjach. Głównym zadaniem dwójek jest nauka zdrowej współpracy – powinny one pozostać uczynne, ale walczyć z tendencją do służalczości.3 – trójka
Trójka to energia ognia. Planetą tego numeru jest Jowisz – stąd nieuchronne skojarzenie z obfitością. Trójki są życiowymi szczęściarzami: wiecznie młode duchem, korzystają z życia garściami i uwielbiają przyjemności. Jednocześnie są zrównoważone, szczere, inteligentne i twórcze; ponadto cechuje je czułość, uprzejmość oraz wysoka kultura. Numer trzy oznacza komunikację – potrzebę i zdolność wyrażania siebie, bogatą wyobraźnię, artystyczne zdolności oraz umiłowanie do sceny i widowni. Są to bystre umysły, którym nauka przychodzi wybitnie łatwo. W parze z błyskotliwością i kreatywnością idą tu aktywność, wesołość, optymizm i towarzyskość. Trójki lubią podróżować i dążyć do samorealizacji. Przy negatywnych wibracjach mogą jednak prowokować konflikty, wykazywać agresję i nietolerancję, być złośliwe, kapryśne i zazdrosne. Kiedy odmawiają komunikacji, stają się neurotyczne. Ponadto lubią plotkować, są nazbyt zmysłowe i kokieteryjne oraz mają potrzebę ciągłej akceptacji. Negatywne cechy mogą prowadzić do napiętych sytuacji, w wyniku których trójki zostają skazane na utratę przyjaciół i samotność.4 – czwórka
Planeta czwórki to Saturn, co wskazuje na potrzebę dyscypliny i uporządkowania. Kojarzymy je z równowagą i stabilnością. Numerologiczne czwórki są solidne, praktyczne, odważne (ale ostrożne), rzetelne, odpowiedzialne oraz cierpliwe. Zawsze można na nich polegać. Cechuje je zdrowy rozsądek, trzeźwe spojrzenie i zmysł organizacyjny. Choć nie wyróżniają się błyskotliwością i wyobraźnią, osiągają wysokie pozycje poprzez wysiłek fizyczny i ciężką pracę. Czwórki są wierne, wytrwałe i stanowcze. Lubią rutynę i systematyczność. Konserwatyzm przenika każdą sferę ich życia – od poglądów aż po finanse. Bywają przy tym nader uparte i nieustępliwe. Jeśli wibrują negatywnie, przemawiają przez nich nadmierne ambicje, surowość, zbytnia rutyna i zachowawczość, która ociera się o ograniczoność. Czwórki nienawidzą zmian; wolą na siłę trzymać się sprawdzonych rozwiązań, np. trwać w nieszczęśliwym małżeństwie. Dlatego muszą uczyć się akceptacji i rozpoznawania własnych ograniczeń. Tylko wtedy będą mogły osiągnąć zbawienną równowagę.