Katarzyna może obchodzić swoje imieniny w dniach:
2 lutego
13 lutego
24 marca
1 kwietnia
5 kwietnia
6 kwietnia
17 kwietnia
29 kwietnia
9 maja
4 września
15 września
31 grudnia
Patronki Katarzyny
Historia naszej czytelniczki
Zawsze wierzyłam w moc snów i przeczuć. Ale gdy w moim życiu pojawił się Michał...
Katarzyna Aleksandryjska
Jak mówi legenda, Katarzyna Aleksandryjska była
córką króla Kustosa i urodziła się w Aleksandrii w Egipcie. Jest jedną z ważniejszych postaci wśród świętych Kościoła Katolickiego. Jak jest napisane w źródłach, była ona kobietą piękną i mądrą, a jednocześnie bardzo wyniosłą. Odrzucała mężczyzn, którzy starali się zabiegać o jej względy twierdząc, że nikt nie jest dla niej właściwy.
Pewnego dnia Katarzyna na swojej drodze spotkała pustelnika. Mężczyzna powiedział jej, że prawdziwym jej oblubieńcem jest sam
Jezus Chrystus. Do kobiety dotarło wtedy, że oceniała ludzi zbyt powierzchownie i niedługo potem przyjęła chrzest. Katarzyna zaczęła mocno wierzyć w jednego Boga i otwarcie krytykowała pogańskie święta i wielobóstwo. Jej zachowanie sprawiło, że sam cesarz Maksencjusz zwołał na swój dwór wielu uczonych filozofów i retoryków (było ich aż 50), by przekonali Katarzynę, że jest w błędzie. To jednak się nie udało – uczeni nie tylko stracili swoje argumenty, ale także przyjęli chrzest. To wywołało gniew u cesarza, rozkazał więc spalić ich wszystkich na stosie, a samą kobietę zamknąć w więzieniu.
Katarzyna była poddawana torturom i głodówkom, jednak szybko odzyskiwała siły do życia co sprawiło, że cesarz Maksencjusz skazał ją na ścięcie. Kobieta zginęła w wieku 18 lat i jak mówi legenda, jej szczątki zostały przeniesione przez anioła na szczyt góry Synaj. W X wieku ciało męczennicy zostało umieszczone w złotej trumnie i przeniesione w dół góry, wtedy też powstał klasztor św. Katarzyny. Szczyt od tej pory jest też nazywany imieniem kobiety.
Kult św. Katarzyny jest obecny nie tylko w kościele zachodnim, ale również prawosławnym. W Polsce ku jej czci wybudowano przeszło 170 sakralnych budowli. Św. Katarzyna to patronka
zakonu katarzynek, Bytowa, Nowego Targu, znajdującej się w Paryżu Sorbony, wyspy Cypr. W gronie zawodów, którym patronuje, znajdują się m.in. bibliotekarze, piekarze, młynarze, polscy kolejarze, garncarze, krawcowe, szwaczki oraz
fryzjerzy. W kościele katolickim jej wspomnienie liturgiczne obchodzi się 25 listopada. Kościół prawosławny wspomina św. Katarzynę 24 listopada, czyli 7 grudnia według kalendarza juliańskiego.
Katarzyna ze Sieny
Katarzyna ze Sieny, czyli Caterina Benincasa, urodziła się jako przedostatnie dziecko z liczącego 25 osób rodzeństwa. W wieku 7 lat prywatnie ślubowała Bogu dziewictwo i po kilku latach wstąpiła do tercjarzy dominikańskich przy kościele dominikanów w Sienie, wbrew woli swoich rodziców. W wieku 17 lat, po złożeniu tercjarskich przyrzeczeń, rozpoczęła prowadzenie w swoim domu niezwykle ascetycznego, wręcz klasztornego życia. Było ono podporządkowane zasadom duchowości dominikańskiej, kobieta pomagała jednocześnie trędowatym i biednym.
Katarzyna była analfabetką, ale jednocześnie cechowała ją wyjątkowa inteligencja i apostolski charyzmat. Była niezwykle zaangażowana w sprawy Kościoła, jak również polityczne problemy Europy. Najbardziej skupiona była na działaniach na rzecz powrotu
papieża z Niewoli awiniońskiej do Rzymu, co ostatecznie się udało. Katarzyna potrafiła wypędzać
demony z ludzkich dusz, a w 1375 roku otrzymała stygmaty w jednym z kościołów w Pizie (co ciekawe, miały one formę nie otwartych ran, a krwawych promieni). Kobieta zmarła w Rzymie w wieku 33 lat, swoje życie ofiarowała papieżowi i Kościołowi. Jej ciało pozbawione głowy znajduje się w bazylice Santa Maria Sopra Minerva w Rzymie. Głowa została umieszczona w Sienie, w kościele św. Dominika.
Katarzyna ze Sieny to autorka „Dialogu o Bożej opatrzności”. Kobieta jest patronką Europy, Sieny, Włoch, Rzymu i diecezji Allentown w Pensylwanii. Zawody, którym patronuje to: strażnicy, strażacy i pielęgniarki. Opiekuje się też kobietami, które poroniły oraz osobami cierpiącymi. W kościele katolickim jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 29 kwietnia (wcześniej był to dzień 30 kwietnia).
Znaczenie imienia Katarzyna
Katarzyna to imię wywodzące się z Grecji. Pochodzi od słowa katharos, które oznacza dziewicza, czysta, bez skazy. W Polsce imię to pojawiło się w wieku XIII. Katarzyna może sobie doskonale poradzić jako pisarka, nauczycielka, prezenterka, dziennikarka lub modelka. Jest świadoma swojej inteligencji, potrafi skupić wokół siebie życie i działanie innych ludzi. To osoba szczera i pracowita, jednak nie zawsze umie doprowadzić prowadzone przez siebie sprawy do końca. Skrzydeł dodaje jej osiągnięcie efektów i swojego celu. Kobieta o imieniu Katarzyna dość niechętnie podporządkowuje się zakazom i nakazom. Może jedna szybko dojść na szczyt w sferze zawodowej, ponieważ jest bystra i błyskotliwa.
Jaka jest Katarzyna?
Katarzyna bardzo łatwo traci zimną krew, często określa się ją mianem choleryczki. Inteligencja to cecha, której jest pewna i często daje odczuć jej posiadanie innym osobom, które znajdują się w jej otoczeniu. Czasami bywa wyniosła i może zranić cudze uczucia. Ma dość trudny charakter, przez co miewa problemy z nawiązaniem trwałych relacji.
Pomimo to Katarzyna ma zadatki kochającą i dobrą żonę oraz matkę. Jeśli nad sobą popracuje, może być też świetną gospodynią – to jednak będzie wymagało wielu poświęceń i starań. Ciężko jej się zmienić, dlatego jej partner musi znaleźć drogę do jej serca oraz cierpliwość, by powalczyć z jej trudną naturą.
Kocha liczby i wszystko co niewyjaśnione. Te dwie pasje skierowały ją w kierunku ezoteryki i numerologii. Jej pasja to książki, pochłania je nałogowo. Kocha podróżować, zwłaszcza do Hiszpanii.
Komentarze
Brak komentarzy